"Uważam, że taka praktyka naraża małoletnich widzów na niespodziewane zetknięcie ze scenami budzącymi lęk lub wywołującymi inne - przykre dla dziecka - uczucia" - Marek Michalak
Powoli dochodzę do wniosku że rzecznicy tzw. ochrony praw dzieci są żywą inkarnacją trzech mądrych małpek i kiedy zasłaniają swe piękne oczęta, dochodzą do dalekosiężnych wniosków że jeśli czegoś nie widać ergo nie istnieje. W momencie ograniczonej percepcji, łatwo potknąć się o grób, przewrócić się i skaleczyć kolano, lub ewentualnie skręcić karka. Wbrew pozorom dzieci też umierają, przekonałem się o tym w szkole podstawowej do której uczęszczałem z (nie)skrywaną niechęcią. Uczeń z młodszych klas zmarł na nie wykrytą wcześniej wadę serca. Czy uderzyło to w nas bardziej niż w jego rodziców? Przeciż dziecko podobne jest do dorosłego, choć wzrostem mu ustępuje, nasze bagaże doświadczenia są różne, ciężarze czasami lżejsze, ale dla życia ważą po równo.
A propos małp, a raczej kozłów, w każdej klasie znajdzie się jeden, inny, wykluczony, sponiewierany przez grupę. Nawet jeśli telewizja zniknie, a Pan rzecznik ochrony praw zwierząt krzyknie w niebogłosy: "Witamy w Arkadii", zawsze pozostanie jeden element, niezauważalny, mały, ofiarny. Tego może być Pan pewien.
Ktoś, gdzieś, kiedyś, z jak najbardziej szlachetnych pobudek wyroił sobie plastikowo-pluszowy, przyjazny dla użytkownika i absolutnie bezpieczny wszechświat, który nie stawia żyjącym w nim istotom najmniejszego oporu.
ReplyDeleteMoże dlatego, że wychowałem się na Andersenie wydaje mi się ów świat dziwnie podejrzanym miejscem. Obawiam się trochę, że za niedługo w owej Arkadi okaże się iż "wojna to pokój, wolność to niewola, ignorancja to siła itd."
Póki co nękaja mnie niegroźnie jedynie zapalniczki, których nie sposób zapalić i nieodkręcalne nakrętki do butelek.
znam tego typa, wspomina o nim george orwell
ReplyDeletemam ten sam problem z tymi butelkami, polecam dłuto na bardziej oporne.